Let's go sabbatical!

Onze indrukken

Deze pagina bevat een verslag van onze persoonlijke indrukken tijdens de reis, wellicht aangevuld met een aantal foto's. De indrukken zijn gekoppeld aan de 3 etappes van onze reis: China & Tibet, India en Zuidelijk Afrika. 

Voor de reis zijn het eerst nog een aantal enerverende dagen geweest. De aanslag in New York zal wellicht van invloed blijken op ons reisschema en een week voor vertrek ging NBBS failliet waarbij we onze eerste hotel overnachtingen hebben geregeld. Het avontuur is nu al begonnen!

China & Tibet

Tijdens de reis door China zijn we ..................

Update 06 oktober 2001 Beijing

.Op moeilijke momenten hebben we ons voorbereid. Dat die al zo snel zouden
komen, was een verrassing voor ons. Wat is er gebeurd? Lufthansa wilde ons
niet meenemen vanaf Schiphol, omdat de data van ons visum en de terugreis
niet overeenkwamen. Na veel overredingskracht en inventiviteit in Amsterdam
en Frankfurt zijn we, na een nacht tussen vier krijsende babies,
uiteindelijk toch in Beijing aangekomen.

Nog wankelend van onze jetlag hebben we donderdag het plein der Hemelse
Vrede en de verboden stad bezocht. 's Avonds zijn we voor de eerste keer
afgezet bij het kopen van ons diner (we betaalden vijf keer de normale
prijs!). Dat gebeurt ons niet nog een keer. Zaterdag zijn we naar de Chinese
muur gweest. Een muur van 7300 km lang. We hebben er twee km van gelopen.
Indrukwekkend.
Zondagavond gaan we met de trein naar Xian.

Onze indrukken:
- we wisten niet dat we in China als fotomodellen door het leven konden
gaan. Mensen maken zelfs stiekem een foto van ons.
- er is slechts een enkele buitenlander in Beijing te bekennen
- er zijn weinig plekken waar je aan het oude Beijing wordt herinnerd
- het is ontzettend moeilijk om met mensen te communiceren als je de taal
niet spreekt en leest. Het is praten met handen en voeten

Update 14 oktober 2001, Lhasa

Er zijn slechts 8 dagen verstreken sinds de laatste update maar voor ons
voelt het als veel langer aan. Vanuit Beijing zijn we met de soft sleeper
(luxe slaaptrein) naar Xian gereist. Xian is de oude hoofdstad van China met
veel overblijfselen uit die tijd (langste intacte stadsmuur ter wereld en
het beroemde Terracotta leger).

Gewend geraakt aan Chinezen die altijd zoveel Yuan's uit de zakken van
westerlingen/toeristen willen kloppen, zijn we in aanvaring gekomen met een
taxi chauffeur die ons de dubbele prijs wilde berekenen. Na hoog oplopende
ruzie, zijn we weggelopen bij het eindpunt. Na 10 minuten had de chauffeur
ons echter gevonden en eiste hij zijn geld op. We hebben uiteindelijk toch
de normale prijs betaald maar ten koste van een hoop energie. In Xian hebben
we een trein ticket geboekt naar Chengdu, de uitvalsbasis naar Tibet. Als
buitenlander in China een treinkaartje boeken is het ten prooi vallen aan
volstrekte willekeur. Buitenlanders die na 2 dagen wachten (!) uiteindelijk
een ticket krijgen voor een bestemming waar ze niet om hebben gevraagd
(tickets zijn in het chinees) en deze tickets vervolgens zonder succes
willen wijzigen, zijn geen uitzondering. In onze hotels (vaak backpackers
hotels) horen we de meest afgrijselijke verhalen over reizen door China. Ons
advies voor diegenen die 3-4 weken door China willen reizen: boek een
georganiseerde reis!

Via een hard sleeper (Economy class slaaptrein) naar Chengdu en direct de
volgende ochtend vroeg doorgereisd naar Tibet. Tibet is echt schitterend.
Het is wel even wennen geweest aan de ijle lucht op deze grote hoogte (Lhasa
ligt ongeveer zo hoog als de Mont Blanc). Potala palace in Lhasa is nog veel
mooier als je van tevoren zou verwachten. Het ligt majesteus op een rots
uitkijkend over Lhasa met daaromheen allemaal bergen. Dinsdag 16 oktober
vertrekken we met een ander nederlands stel naar Kathmandu. Het wordt een 5
daagse tocht per jeep door de woeste natuur van Tibet. Nog een verhaal: Om
Tibet in te mogen zijn we gedwongen een vliegticket naar Katmandu te kopen.
We hebben hemel en aarde bewogen, geluld als Brugman en alle
onderhandelingsvaardigheden uit de kast moeten trekken om het geld van het
ticket terug te krijgen. Maar het is gelukt! 2 tips: blijf beleefd en bied
ze geld aan: Money talks!

Onze indrukken:
- Fietsen in China is ongeveer zo gevaarlijk als met een Amerikaanse vlag
staan zwaaien in het centrum van Kabul.
- Chinezen en geld is een gevaarlijke combinatie: je moet continue op je
hoede zijn om te voorkomen dat ze je een poot uitdraaien. Tips: over alles
onderhandelen en voordat grote uitgaven worden gedaan eerst even
rondshoppen.

Update 23 oktober 2001 The Tibet Tour

Op dinsdag 16 oktober vertrokken we samen met een ander nederlands stel
(Mark en Liesbeth) om 8 uur 's ochtend in een jeep Tibet in. De route zou
vijf dagen duren en langs de volgende plaatsen gaan: Gyantse, Shigatse,
Sakya, Tingri en eindigen in Zhang-mu, de grensplaats. De tocht duurde
echter een dag langer vanwege ziekte van Mark en daardoor zijn we ook niet
naar Sakya gegaan.

De route op de eerste dag was schitterend en veelbelovend. Aangekomen op de
eerste pas (4800 meter) hadden we een prachtig uitzicht over Namdro tse
lake, een van de vier heilige meren in Tibet. Vervolgens zijn we doorgereden
naar Gyantse, een oud Tibetaans dorp, waar we (weer) een klooster hebben
bezocht. Door ziekte zijn we hier een dag langer gebleven.

Via bumpy roads zijn we via Shigatse, waar we het klooster van de Panchen
Lama hebben gezien, en Lhatse naar Rongbuk gereden. In Rongbuk is het hoogst
gelegen klooster ter wereld (5000 meter) met een adembenemend uitzicht op de
Mt Everest. De volgende dag naar het mt Everest basecamp geweest (5400
meter), daarna door naar Tingri, de laatste overnachting. De volgende dag
zijn we naar Zhang-mu gereden en veranderde het beeld wat we de afgelopen
dagen hadden gezien van woest, dor, sneeuw en bruine bergen naar groen,
water en bomen.

In Zhang-mu zijn we zittend op balen vracht in een vrachtwagen naar Kodari
(grensplaats van Nepal) gegaan. Hier hebben we de bus gepakt naar Kathmandu.
Na 12 uur reizen die dag, konden we eindelijk neerploffen in een
tweepersoonsbed!

Kathmandu is een waar toeristenparadijs. Keuze in overvloed. We zijn nu aan
het bijkomen, bij-eten en een aantal dingen rondom ons huis aan het regelen.
Omdat we eerder door China en Tibet zijn getrokken dan gepland is ons plan
om de komende week de Gosainkund trek te gaan maken en wellicht 2 dagen te
gaan raften op de Bhote Kosi rivier.

Onze indrukken:
- Onze driver had zijn toeter wel nodig op de auto. Bij elke bocht gebruikte
hij deze om te laten horen dat ie er aan kwam. Met al die haarspeldbochten!
- De wegen in Tibet zijn soms zo slecht, dat we blij waren dat we een 4WD
hadden en op het einde van de dag de auto weer uit mochten. We waren echt
gebroken!
- De nachten waren erg koud. We hebben alle kleren die we hadden
aangetrokken. De accommodatie is basic. De toilet is vaak niet meer dan een
gat in de grond (met soms schitterende uitzichten over de Himalaya) en een
douche is er vaak niet. In Tingri was er wel een hot shower voor 10 yan (3
gulden) per persoon beschikbaar. Hoe ging dat? Met vijf man haalden ze water
uit de put, dat werd verwarmd in een hout gestookte oven. Na anderhalf uur
was het water warm genoeg om in een ton op het dak van de douchecabine te
worden overgegoten. In de douchecabine had je vervolgens een minimale
straal, wel warm!, water. Na drie dagen geen douche te hebben gehad, was dit
waanzinnig genieten.
- Tibet is prachtig. Echt een aanrader om naar toe te gaan, maar kost wel
wat.
- In Tibet is het gebruik van paard en wagen nog volstrekt normaal. Soms
lijkt het alsof de tijd heeft stil gestaan totdat we weer een tiener op een
scooter met een mobieltje voorbij zagen scheuren.
- De overgang van het rustige Tibet naar het schreeuwerige Kathmandu is
groot, maar ook wel lekker.

UPDATE 30 OKTOBER 2001  KATHMANDU - NEPAL

De afgelopen week hebben we in Kathmandu doorgebracht. Een lekker hotel met
televisie (en filmnet) op de kamer, een normale toilet en een warme douche.
Dat konden we wel gebruiken, zeker omdat we afgelopen week ziek zijn
geweest. Iets verkeerd gegeten. Ziek zijn en weer aan sterken heeft ons
zeker wel vier a vijf dagen gekost en een aantal kilo's. Daar bovenop kwamen
nog eens problemen met de verhuur van ons huis.Vooral dankzij de inzet van
de ouders van Tiana is alles nog recht gekomen.
In Kathmandu hebben we Swayambhunath bezocht, ook wel de monkey tempel
geheten, omdat er allemaal aapjes rondlopen. De stupa ligt boven op een
heuvel en vandaaruit is er een prachtig uitzicht over de vallei van
Kathmandu.Ook zijn we naar Bhaktapur geweest. Dat ademt,veel meer dan
Kathmandu, een Nepalese sfeer uit.Vanaf morgen gaan we een trektocht maken
door de Langtang vallei.
Onze indrukken:
- elke dag valt hier de stroom wel een paar keer uit. Als je dan aan het
internetten bent, is dat niet fijn. Het zet je aan het nadenken over de
vanzelfsprekendheden die er in Nederland zijn.
- de bussen zitten tjokvol met mensen en rammelen aan alle kanten.We vragen
ons soms echt af hoe zo'n bus kan blijven rijden en niet van ellende uit
elkaar valt. We zagen laatst een bus die een klapband kreeg!

UPDATE 11 NOVEMBER 2001

Nepal, 10 november 2001 Gosainkunda trekking

Op 31 oktober jl. zijn we met de bus naar Dunche vertrokken. Dat was een
ervaring op zich. Een slechte weg en de hele bus zat volgepropt: vrouwen die
hun kind in de bus de borst gaven, kippen in rieten manden die in de
bagagerekken werden neergelegd (die naarmate de reis vorderde steeds minder
kakelden), mannen met zakken meel en gevaarlijke messen en bovenop de bus
was geen plaatsje meer te bemachtigen. Gelukkig hadden wij twee zitplaatsjes
achterin de bus die we met hand en tand verdedigden.

Onze trekking startte in Dunche op 2000 meter. Vandaaruit liepen we via ''a
very steep trail'' naar Sing Gompa op 3300 meter. Die eerste dag was
loodzwaar. Door de inspanning, het hoogteverschil, het verkeerde eten en het
niet voldoende herstellen van de eerste keer ziek zijn, is Tiana ziek
geworden en heeft twee dagen in Sing Gompa in bed gelegen. Michel heeft
ondertussen alle boeken die in de wijde omgeving (3 andere hotels) te
bekennen waren, uitgelezen.

Na twee dagen zijn we verder getrokken naar Laurebina en Gosainkunda, het
hoogste punt van onze trektocht (4600 meter). Vandaaruit hadden we prachtige
uitzichten op het Langtang gebergte (en konden we zelfs de Mt Everest en het
Annapurna gebergte zien!). Via Ghopte en Chisopani zijn we naar Sundarijal
(1300 meter) gelopen, een voorstad van Kathmandu. Normaliter prima uit te
houden. Echter: de route was vaak een combinatie van 600 meter stijgen en
1000 meter dalen en zonneschijn werd vaak afgewisseld met regen en hagel.
Doorbijten dus en toch blijven genieten....

Een dag zag er voor ons als volgt uit: 6.30 uur opstaan, ontbijten met een
pancake en tibetan bread (gefrituurd brooddeeg), tanden poetsen en om 8.15
uur vetrekken. Rond de middagklok gingen we lunchen met een noodle soepje.
Om 16.30 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming. Zo rond 18.00 uur
gingen we eten. Het eten bestond uit dhalbat (de nepalese maaltijd,
bestaande uit rijst met linzen) of fried rice. Tussen 19.00 en 20.00 uur
gingen we naar bed. Het bed is vaak niet meer dan een houten plank met een
dun matrasje. In Ghopte hadden we een ''soort varkensstal'', letterlijk een
hokje (zonder deur!) waar een tweepersoons matrasje in lag en dat was dan
onze kamer. Je kon je niet aan de indruk onttrekken dat deze hokken ooit
door andere zoogdieren waren bewoond...

De trektocht was - ondanks het afzien - absoluut de moeite waard. De natuur
is prachtig om te zien en is in foto's bijna niet te pakken. Na 10 dagen
trekken waren we wel blij om weer in ons hotel in Kathmandu te zijn, want
daar wachtte op ons een warme douche en als je die de afgelopen 10 dagen
niet hebt gehad ......

Michel gaat morgen twee dagen raften op de Bhote Kosi rivier. Aanstaande
dinsdag vertrekken we met de bus naar Varanassi in India. Varanassi, ook wel
Benares genaamd, is de meest heilige stad in India gelegen aan de Ganges.

Top van China & Tibet       Top van gehele pagina

India

Tijdens de reis door India hebben we.

UPDATE 20 NOVEMBER 2001

Agra, 20 november 2001

De rafting trip op de Bote Khosi rivier in Nepal was erg spectaculair. Twee
dagen lang de ene heftige stroomversnelling na de andere.
Vervolgens zijn we met de bus naar Varanasi in India gegaan. Een bustocht
van 24 uur, weinig beenruimte en een Indiase nachtfilm op de video met het
geluid op tien!

Varanasi ligt aan de heilige en hevig vervuilde rivier de Ganges. Het is de
meest heilige stad in India wat onder meer tot uiting komt door alle
religieus getinte gebouwen en gebruiken. Doodgaan in Varanasi betekent een
directe toegang tot de hemel. Het is de plek waar mensen baden in de rivier,
hun kleren wassen en er vinden crematies plaats. Die crematies hebben grote
indruk op ons gemaakt. De kosten van een crematie worden bepaald door de
hoeveelheid hout die nodig is. De as wordt uitgestrooid in de Ganges. Er
mogen geen vrouwen bij de crematie zijn om Sati te voorkomen. Sati is een
'gebruik' waarbij de weduwe zich op de brandstapel van haar - dode - man
stort om levend met hem te verbranden. Echte liefde?
De toeristische attractie van Varanasi zijn de ghats, religieus getinte
rivierkades. Het is schitterend om bij zonsopgang een boottocht te maken
langs deze ghats en te zien hoe mensen hun kleren wassen, aan het mediteren
zijn en zich baden.

Vanuit Varanasi de nachttrein genomen naar Agra. Agra is met name bekend om
de Taj Mahal. Dit marmeren wereldwonder is een mausoleum voor de vrouw van
een van de Mugal keizers. De Taj heeft voor ons dezelfde status als het
Potala paleis in Lhasa. We hebben er al veel foto's van gezien en nu sta je
er ineens in het echt. Schitterend!

Morgen gaan we met de trein naar Delhi. Vandaaruit gaan we naar het
sprookjesachtige Rajachstan.

Onze indrukken:
- Wat opvalt aan India zijn alle koeien die over straat lopen en alle mest
dat er ligt. Het stinkt enorm en je moet erg oppassen waar je loopt.
- India is complete chaos op de weg. We reizen veel met zogenaamde auto
riksja's (scooters met een cabine erop). Af en toe doen we onze ogen dicht
om niet te zien wat voor een manouvre de chauffeur nu weer uithaalt.
- Na een veel te hete curry is Michel ziek geworden en heeft twee dagen zich
mogen verbazen hoe het lichaam reageert op onbekend eten. Hij is nog verder
afgevallen. We maken ons nu lekker met heerlijke kwarkjes die we gaan kopen
als we weer in Nederland

UPDATE 31 NOVEMBER 2001

Update 30 november 2001. Jaipur, Rajachstan

Na Agra hebben we 4 dagen in het razend drukke Delhi gezeten. We hebben onze
post opgehaald en een ticket geboekt naar Johannesburg in Zuid-Afrika. We
vliegen op 31 december via Dubai en vieren daar en passant nog even de
jaarwisseling. Daarnaast hebben we ons 4 dagen lang verwend met westers eten
(Pizza Hut, McDonalds), cappucino's bij de plaatselijke chinees (?!) en de
Volkskrant. Even jezelf wegwanen uit het drukke India.

Met de trein zijn we vervolgens naar Jaipur gereisd. Jaipur is de hoofdstad
van Rajachstan, wat staat voor Land (Stan) van de Prinsen (Rajas) omdat
oorspronkelijk Rajachstan een bonte verzameling van prinsdommen was met de
roemruchte Maharajas aan het hoofd van elk vorstendom. Deze mannen leefden
(en soms nog steeds) echt in onwaarschijnlijke pracht en weelde. Rajachstan
is het land van de schitterende paleizen, machtige forten, prachtige
juwelen, en kleurrijke taferelen met rijk versierde mensen, olifanten,
kamelen en paarden. We zitten hier precies tijdens het bruiloftenseizoen en
dan doen ze er nog even een schepje bovenop: feesten met 1000 gasten zijn
geen uitzondering! Rajachstan heeft absoluut iets sprookjesachtig.

Daar tegen over staat echter dat je helemaal gestoord wordt van de indiase
mensen die continue iets van ons willen. Please sir, come into my rickshaw,
come into my shop, special price for you. We kunnen niet rustig over straat
lopen want mensen komen naast ons lopen, raken ons aan of trekken op andere
manieren onze aandacht. Door de vele verhalen van touristen die zijn afgezet
of slachtoffer zijn geweest van oplichterij, zijn we ontzettend op onze
hoede. We weten niet wie we kunnen vertrouwen en dat belemmert ons soms te
genieten van het land.

Onze indrukken:
- We wanen ons soms in een dierentuin dan wel boerderij. Olifanten, koeien,
geiten, varkens, kamelen, paarden, ezels zijn hier een normaal onderdeel van
het straatbeeld. Die kamelen hebben iets stoicijns, onverstoord lopen ze
heel rustig door. We zijn nog van plan om een kamelensafari te gaan doen
door de Thar Desert.
- Jaipur is een groot winkelparadijs: je kunt hier van alles kopen en we
moeten ons echt inhouden om te voorkomen dat we ons helemaal een hernia
sjouwen aan de souvenirs.
- Een van de eerste dingen die de meeste mensen vragen is of we uit Holland
komen. Wij Hollanders zijn duidelijk bekend om onze lengte.



UPDATE  8 DECEMBER 2001

Jaisalmer, 8 december 2001

Jaisalmer ligt dicht tegen de grens met Pakistan aan. Door haar gunstige
ligging aan de Zijderoute van het Midden Oosten naar China was Jaisalmer in
de middeleeuwen een welvarende stad. De overblijfselen zijn hiervan nog goed
te zien. Een schitterend fort, dat lijkt op een zandkasteel, rijst als het
niets op uit de woestijn. Verder zijn er de haveli's, rijk gedecoreerde
panden van de welvarende kooplieden. Nu drijft de lokale economie vooral op
toeristen en de grote militaire basis.

De toeristische trekpleister hier zijn de kameelsafari's door de Thar
Desert. Ook wij hebben twee dagen op een kameel doorgebracht. Een hele mooie
ervaring. Doordat we zo hoog op de kameel zaten, hadden we een prachtig
zicht op de omgeving. De zonsondergang en de daaropvolgende nacht met haar
heldere sterrenhemel waren bijzonder om mee te maken evenals het slapen
onder de blote hemel. Alle bagage inclusief het eten en dekens werd door de
kamelen gedragen. Ondanks al het gewicht lopen ze langzaam en onverstoorbaar
de woestijn door. Na twee dagen waren we wel blij dat we van de kameel af
konden stappen. De zadelpijn begon ons toch wel parten te spelen.

De volgende stop is Jodhpur en daarna gaan we door naar Udaipur. Deze
laatste stad is volgens zeggen een van de meest romantische steden in India.

Onze indrukken:
- Met name in Jaisalmer merken we de gevolgen van de oorlog in Afghanistan.
Het aantal toeristen is dit jaar echt minder (-60%) en dat voelen de
winkeliers en de horeca in hun portemonnee. Het is soms echt schrijnend om
te zien hoe graag ze willen dat we iets kopen.
- Iets heel anders. Tijdens ons verblijf in Nepal en India zijn we veel
Israeliers tegengekomen. Het schijnt heel hip te zijn voor jonge Israeliers
om een tijd lang door deze regio te trekken. De een ziet er nog ruiger uit
dan de ander. Het lijken wel piraten! Hun gedrag is behoorlijk a-sociaal: de
meesten zijn onbeleefd en arrogant en je merkt aan de Indiase bevolking dat
deze gasten niet hun favorieten zijn.

UPDATE 17 DECEMBER
Goa, 17 december

Na een gecombineerde bus/treinreis van ruim 30 uur zijn we aangekomen in het
subtropisch strandparadijs Goa. Witte palmstranden, blauwe zee, prima
temperaturen (rond de 30 graden) en goede hotels en restaurants maken Goa
een uitstekende bestemming voor een ontspannen Kerstmis.

Na Jaisalmer zijn we via Jodhpur naar Udaipur gegaan. In Jodhpur zijn we nog
naar een handpalmlezer geweest. Deze man kon met onwaarschijnlijke precisie
een aantal gebeurtenissen uit het verleden 'lezen'. Onze toekomst was -
uiteraard - veelbelovend. Veel liefde en kinderen, een goede loopbaan en een
redelijke tot goede gezondheid zouden ons ten deel vallen. Opgelucht zijn we
naar Udaipur vertrokken.

Van alle steden in Rajachstan is Udaipur de meest sprookjesachtige. Gelegen
aan een meer tussen de heuvels, met allerlei kastelen en paleizen is het een
lust voor het oog. Het beroemde Lake Palace, nu een sjiek hotel, drijft als
het ware op het meer. Met een ondergaande zon is dit werkelijk een heel
romantisch plaatje. We vielen ook nog eens met onze neus in de boter.
Tijdens ons verblijf vond namelijk de Mr.International verkiezing plaats.
Zeg maar de mannelijke variant van de Miss World verkiezing. Tijdens de
bezichtiging van een van de paleizen, kwamen we de kandidaten tegen die met
een repetitie bezig waren. Het was net alsof je een levensechte Cosmo
kalender binnenstapte!

In India (en ook andere landen in deze regio) kun je mooie, kwalitatief
uitstekende kleding op maat laten maken voor weinig. Eigenlijk bij toeval
zijn we bij een designer/kleermaker terecht gekomen die voor ons beiden een
maatpak heeft gemaakt. We waren zeer onder de indruk van de kwaliteit van
zijn werk en hebben direct nog andere kleding besteld. We hebben alles naar
Nederland laten opsturen.

Udaipur was de laatste stad in Rajachstan die we hebben bezocht. Nu resten
ons nog twee heerlijke weken aan het strand in Goa voordat we de grote
oversteek richting Afrika maken.

HET IS NU BIJNA 3 MAANDEN DAT MICHEL EN TIANA OP WEG ZIJN.

WIJ HOPEN DAT EEN IEDER DIE DE WEBSITE VOLGT DIT MET VEEL PLEZIER  HEEFT GEDAAN EN IN HET NIEUWE JAAR ZAL BLIJVEN DOEN.

WIJ, VADER EN MOEDER VAN TIANA/MICHEL WILLEN GRAAG MEDE NAMENS HEN U ALLEN EEN GEZEGEND EN GELUKKIG KERSTFEEST TOEWENSEN EN EEN HEEL GELUKKIG NIEUW JAAR.

Hier volgt de laatste Update van het jaar 2001 (India)

UPDATE 29 DECEMBER 2001

Goa, 29 december

Goa is een voormalige Portugese kolonie en is sinds 1961 de kleinste
provincie in India. Door haar verleden is het grootste deel van de bevolking
christelijk. Dat is dan ook de reden dat Kerstmis hier uitbundig gevierd
wordt. Zo konden we toch nog wat meepikken van de kerstsfeer. Maar het
blijft een gekke gedachte om tijdens kerst op het strand te zitten.

Goa is het land van de Easy Riders en de Bike Babes. Iedereen heeft of huurt
hier een motor of een scooter. Ook wij hebben een aantal dagen op een
scooter de binnenlanden en verlaten stranden van Goa bezocht. Rijdend op een
scooter met de wind wapperend door de haren, geeft een heerlijk gevoel van
vrijheid.

Verder hebben we de dagen hier rustig doorgebracht: lekker uitgeslapen, aan
het strand gelegen, boekjes gelezen en lekker gegeten. Met je bikini op het
strand liggen is een hele belevenis want dat zijn Indiase mannen niet
gewend. Tiana was een gewild foto-object.

Deze twee weken zijn een uitstekende manier om los te komen van onze
ervaringen van de afgelopen drie maanden en om ons voor te bereiden op onze
reis door Zuidelijk Afrika. Wat we hebben gezien en meegemaakt in India was
zeer de moeite waard en slechts het toeristische topje van de ijsberg. Er
ligt nog een hele wereld achter dit India waar we een beetje aan kunnen
hebben ruiken in met name een aantal boeken dat we hebben gelezen.

Rest ons nog om iedereen een spetterend uiteinde te wensen en een gelukkig
en gezond 2002. PROOST!

Top van India       Top van gehele pagina

Zuid-Afrika, Namibië, Botswana

Eenmaal aangekomen in Johannesburg voor onze derde en laatste etappe...
UPDATE 7 JANUARI 2002

Victoriafalls, 7 januarie 2002
Oud en Nieuw hebben we, genietend van een B-52, doorgebracht in de KLM
business lounge op Dubai Airport. Na een lange (34 uur) en prima verlopen
vliegreis zijn we geland in Johannesburg, ons start- en eindpunt in Afrika.
Hier hebben we een aantal dagen uitgerust en plannen gemaakt voor de komende
weken.

Afgelopen vrijdag zijn we doorgereisd naar Victoria Falls in Zimbabwe. Met
goed zicht kun je de Falls al van 40 km afstand zien liggen door de
opspattende waterwolken die soms wel tot 500 meter hoogte komen. De Falls
zijn reusachtig en toen we ze zagen was het moeilijk voor te stellen dat de
Falls echt zijn. Ze zijn 1.7 km lang en gemiddeld 110 meter hoog. Het geraas
van het water, de regenbogen en het zicht op de Falls zullen we nooit
vergeten.

Een bezoek aan Victoria Falls is niet compleet zonder een rafting trip op de
woeste Zambezi rivier. Na lang wikken en wegen, een slapeloze nacht en alle
doemscenario's doorlopen te hebben, besloot Tiana met Michel mee te gaan op
een 1-daagse rafting trip. Ze heeft met volle teugen genoten. Onder de
professionele begeleiding van Hippo, een zeer ervaren en ietwat corpulente
afrikaan, hebben we de 18 rapids zonder omslaan glansrijk doorstaan. De
Bhote Kosi rafting trip in Nepal verbleekte bij het woeste water van de
Zambezi.

De komende week gaan we naar de Okavanga delta en Chobe National Park in
Botswana. Vervolgens pakken we de bus van Maun naar Windhoek, de hoofdstad
van Namibie.

Onze indrukken:
- Het is hier bloedheet (35-45 graden) en ons activiteiten ritme neemt snel
af gedurende de middaguren.
- De overgang van India naar Zuidelijk Afrika is groot. Zuidelijk Afrika is
veel minder druk, uitgestrekter en luxer.
- Voor 1 US dollar krijg je volgens de officiele koers 50 Zim dollar. Op de
zwarte markt krijg je echter 275 zim dollar voor 1 US dollar en dit is ook
de koers waarmee mensen op de straat rekenen.
- De fluctuaties op de valuta markten beinvloeden onze koopkracht met soms
tientallen procenten, gelukkig vaak in positieve zin. De Zuidafrikaanse rand
is de afgelopen maand met ongeveer 20% in waarde gedaald. 

UPDATE 14 JANUARI 2002

Windhoek, 14 januari 2002

Vanuit Victoria Falls zijn we met een georganiseerde tour door Botswana
gereisd. Al tijdens de eerste dag hebben we in Chobe National Park
olifanten, nijlpaarden, adelaars, krokodillen, antilopen, impala, en leeuwen
gezien. Toen we met de safari jeep een hoek omgingen stonden we opeens oog
in oog met een mannetjes leeuw die op het pad lag te luieren. Schitterend!
Nu maar hopen dat de foto's gelukt zijn.

De volgende stop was de Okavango delta, een uitgestrekt labyrint van
waterkanaaltjes en een berucht malariagebied. Een klein deel van deze delta
hebben we verkend met een mokoro, een traditioneel uitgeholde boomstam. We
hebben een nacht in de bush bush gekampeerd zonder toiletten, elektriciteit
en alleen met water dat we rechtstreeks uit de delta haalden. Ook zijn we
met een platbodem speedboot door de nauwe kanaaltjes van de delta gescheurd
en zijn we met een vliegtuigje over de delta gevlogen. Groen en geel kwamen
we hieruit. Met een personenbusje zijn we vervolgens doorgereisd naar
Windhoek, de hoofdstad van Namibie.

De tour was qua groep en gids geen groot succes. Wel hebben we weer veel
geleerd over groepsdynamica. Na deze ervaring hebben we maar besloten om met
een huurauto de komende drie weken door Namibie te trekken.

Onze indrukken:
- Botswana is een enorm land (50X Nederland) waarin ongeveer 1.5 miljoen
mensen wonen. Op de weg kun je soms uren geen auto of andere mensen
tegenkomen. Het is leeg!

UPDATE 25 JANUARI 2002

Swakopmund, 24 januari 2002

Na acht dagen door de zengende hitte van Etosha en Damaraland in noordelijk
Namibie te hebben gereisd, genieten we momenteel van de koelte in
Swakopmund. De afgelopen dagen zijn prima bevallen. Lekker kneuteren op de
campingsites, zelf koken, ons eigen tempo bepalen en samen genieten van de
schitterende (en uitgestrekte) natuur. We hebben heel veel dieren gezien met
als hoogtepunten een zich badende familie olifanten, luierende leeuwen en
cheetahs. Er zijn veel baby-dieren te zien in dit jaargetijde.

Wij zitten hier in het laagseizoen wat we merken aan lege campings en soms
verbaasde blikken van lokale mensen. Het is net alsof we twee Japanners zijn
die hartje winter op een camping op de Veluwe aankomen! Alhoewel de wegen
hier prima zijn, moeten we veel over zogenaamde 'dirt roads' rijden. Wegen
zonder asfalt met veel stenen en gruis. Met onze 2WD Mazda Midge (323 sedan
met AC) is het dan net rally rijden. Michel denkt dat ie af en toe bezig is
met Parijs - Dakar!

Met een set sleutels waren we bang dat de sleutels in de auto opgesloten
zouden worden. En ja hoor, op dag vijf deed Tiana de deuren op slot terwijl
de sleutels nog in het contact zaten. Paniek! Tiana heeft nog geprobeerd met
een pootje van haar zonnebril (nep ray ban gekocht voor 2,5 euro in India)
het slot te forceren. Uiteraard kansloos. Gelukkig waren we net op een
camping aangekomen en hebben we met een stukje ijzerdraad een deurslot
opengewipt. Angstwekkend gemakkelijk.

Kamperen in dit soort landen is niet zonder risico's. 's Ochtends blijkt
vaak door sporen in het zand dat je bezoekers hebt gehad. Zo hadden we
afgelopen nacht een jakhals rondom onze tent lopen. En hebben we tijdens de
bush camp in Okavango bezoek gehad van een leeuw. Bij voorkeur proberen we
's nachts niet de tent uit te hoeven voor een plasje!

Onze indrukken:
Alhoewel Namibie maar korte tijd een kolonie van Duitsland is geweest merken
we de Duitse invloed erg goed. Er wordt veel Duits gepraat, veel Duitse
architectuur en de nummerborden worden op Duitse wijze gefabriceerd.


Het heeft even geduurd maar hier is dan weer de volgende update vanuit Zuid-Afrika:

Kaapstad 8 februari 2002

Na een lange busreis (20 uur) zijn we gisteren vanuit Windhoek in Kaapstad
aangekomen. Midden in de nacht hebben we nog bibberend van de kou in een
lange rij moeten wachten om Namibie uit en Zuid Afrika in te gaan. Na
Swakopmund zijn we Namib Naukluft, een natuurpark ter grootte van Nederland,
ingereden. Op weg naar de eerste camping kwamen we langs een houten
schuurtje waarbij Michel lachend riep dat dat de sanitaire voorzieningen
waren. En niets bleek minder waar. Dit was de campsite. Geen water, geen
douche, alleen een stenen zitje. We waren waarschijnlijk de enige mensen in
de wijde omtrek. 's Nachts schrok Tiana nog wakker en vertelde Michel dat
iemand het licht had aangedaan. Het bleek de volle maan te zijn die net over
de bergen heen kwam.

Vervolgens zijn we doorgetrokken naar de Sossusvlei, de nummer 1 toeristen
attractie van Namibie en terecht. Waar de bergen ophouden, beginnen de
beroemde zandduinen die kilometers doorlopen tot aan de Atlantische Oceaan.
Om 5 uur 's ochtends zijn we opgestaan om de zonsopgang mee te kunnen maken
in de Sossusvlei. Toen we er aankwamen bleek echter een dikke deken mist
over de Sossusvlei te liggen. We hebben ons toen op een hoge zandduin
genesteld en hebben de daaropvolgende uren de mist zien optrekken waaronder
de Sossusvlei tevoorschijn kwam. Machtig mooi en heel romantisch. De weg
naar Sossusvlei (60km) hebben we meerdere malen gereden. De duinen zagen er
elke keer weer anders uit door het zonlicht, schaduwen en tijdstip van de
dag.

We waren inmiddels al behoorlijk gewend geraakt aan de temperaturen in
Namibie die zo rond de 40 graden Celsius schommelen. De dagen in Fish River
Canyon werden ons echter een beetje teveel. Bij Ai Ais Hot Springs was het
in de schaduw nog steeds 47 graden Celsius. In het zwembad konden we geen
verkoeling vinden, want dat was gevuld met water uit de Hot Springs en nog
warmer. 's Nachts hebben we uit pure wanhoop onze handdoeken in de met ijs
gevulde koelbox gedoopt en als deken gebruikt. Eindelijk verkoeling!

Op de terugweg naar Windhoek hebben we nog een nacht gekampeerd op een
camping waar ze cheetahs en struisvogels als huisdieren hadden rondlopen.
Terwijl een cheetah een haas in zijn geheel aan het verorberen was, heeft
Tiana - in haar bikini - de cheetah nog geaaid. Een lekker hapje toch?!

De auto heeft het zwaar te verduren gehad in die drie weken. Toen we de auto
in Windhoek weer inleverden waren we blij dat er geen moeilijke vragen
werden gesteld. De komende week gaan we genieten van Kaapstad. Daarna huren
we een auto om aan onze laatste 5 weken van de reis te beginnen.

UPDATE 16 FEBRUARI 2002

Stellenbosch, 16 februari 2002

We zitten nu midden in de beroemde wijngebieden van Zuid Afrika en we gaan
de komende dagen eens lekker genieten van goede wijn, mooie natuur en
elkaar. Gisterenavond heeft Michel nog de lokale poolbiljartkampioen
verslagen tot ieders en vooral zijn eigen verbazing.

De afgelopen week hebben we ons in Kaapstad prima vermaakt. Kaapstad is een
mooie en relaxte stad, waar de Nederlandse invloeden nog duidelijk merkbaar
zijn. Zo bestaat de Heerengracht ook in deze stad en is Castle de Goede Hoop
gebouwd door de Nederlanders. In de hele stad zijn veel overblijfselen te
zien van het VOC tijdperk.

In Kaapstad is van alles te doen. Zo hebben we een bezoek gebracht aan het
beruchte Robben Island (de naam is afkomstig van het Nederlandse woord rob =
zeehond), waar onder andere Nelson Mandela jarenlang gevangen heeft gezeten.
We hadden zijn boek 'Long Walk to Freedom' gelezen en daarmee ging het
eiland voor ons extra leven.
De Tafelberg torent hoog boven de stad uit en vanuit elke hoek zie je deze
berg liggen. Afgelopen woensdag hebben we hem beklommen, genoten van de
prachtige uitzichten en zijn we vervolgens aan de andere kant afgedaald naar
de wereldberoemde Kirstenbosch Botanische Tuinen. Een inspannende en hele
mooie dag.

We hebben inmiddels de beschikking over een mobiele telefoon om goed
bereikbaar te zijn op het moment dat we oom en tante worden. Best raar om
weer met zo'n ding op zak te lopen. Het roept herinneringen op aan de tijd
voordat we op reis gingen. Het moment dat onze reis ten einde is, komt nu
snel naderbij. Ook al hebben we nog 5 weken, het gevoel van oneindige tijd
is nu eindig.

Voor de laatste weken hebben we een auto gehuurd. Een spiksplinternieuwe
Nissan Almera met airco, automaat en stuurbekrachtiging voor de prijs van
een Panda (vergissing van de verhuurmaatschappij in ons voordeel?). We
denken met nostalgische gevoelens terug aan onze Mazda Midge, waarbij het
met knetterende uitlaat altijd weer afwachten was of hij de volgende bergpas
zou halen.

Onze indrukken:
- Het contrast tussen arm en rijk valt enorm op. Het ene moment zitten we
aan het Waterfront, het luxueuze uitgaanscentrum van Kaapstad, te nippen aan
een Chardonnay en wanen we onszelf in een welvarende Westerse samenleving.
Het andere moment rijden we langs de Townships, de krottenwijken, op enkele
kilometers afstand van het Waterfront.
- AIDS is hier naast criminaliteit een enorm thema. De kranten staan er bol
van.
- We moeten wennen aan de drukte van Zuid-Afrika. We waren inmiddels aan de
leegte van Namibie gewend en er zijn hier veel meer mensen en veel meer
auto's.

UPDATE  25 FEBRUARI 2002
Cintsa, 24 februari 2002
We zitten nu in Cintsa, aan de Transkei kust, halverwege Kaapstad en Durban.
We hebben de afgelopen 10 dagen ruim 2000 km gereden, kriskras door het
groene landschap van de Western Cape.

In de omgeving van Stellenbosch hebben we een aantal wineries bezocht. Dit
waren schitterende landgoederen waarop van alles te doen was: o.a.
picknicken, wijnproeven, wandelen, oude Cape Dutch huizen van binnen
bekijken. Nippend aan een wijntje met een blokje brie, heerlijk in de zon,
dan is het echt genieten! We hebben onze achterbak volgeladen met heerlijke
wijnen en port voor onze laatste weken! Later als een fles wijn van
Boschendal, Zevenwacht, of Die Krans wordt opengetrokken, zullen onze
herinneringen teruggaan naar het moment waarop we in de tuin zaten en de
drank daar hebben geproefd.

Oudtshoorn is de struisvogelhoofdstad in de wereld. Het is groot geworden in
de tijd dat het heel hip was om struisvogelveren op je hoed te hebben. Wist
je dat een struisvogel 60 jaar oud kan worden en het snelste tweebenige dier
ter wereld is?
We zijn op bezoek geweest op een struisvogelfarm . Struisvogels worden daar
gefokt voor o.a. hun vlees, het leer en de veren. Struisvogelvlees is
calorie-arm en mager. We hebben het geproefd en het was heerlijk. Tot zijn
teleurstelling mocht Michel niet op een struisvogel rijden: hij was te
zwaar!

Na ons rafting avontuur op de Zambezi, hebben we in Hermanus een andere
spannende ervaring achter de rug: Shark Cage Diving. Met een bootje zijn we
de oceaan opgegaan. Haaien worden naar de boot gelokt en vervolgens zijn we
met zijn tweeen in een kooi onderwater gegaan om de haaien van dichtbij te
bekijken. Je weet niet hoe je het hebt als je een haai met z'n tanden op je
af ziet komen!

Onze indrukken:
- Het aantal musea gewijd aan de blanke afrikaners staat in schril contrast
met de geringe aandacht die aan het erfgoed van de zwarte afrikaners wordt
geschonken. Elk dorp heeft wel een town museum, sommige overigens zeer goed,
die overwegend het blanke erfgoed ten toon stellen.
- Onze slaaplokaties zijn afgelopen week heel gevarieerd geweest. De ene
keer hadden we een huis voor ons alleen en de andere keer slapen we een
vochtige en vieze kamer of hebben we een suite met een schitterend uitzicht
op zee. Feit is wel dat we verlangen naar ons eigen bed.

UPDATE 5 MAART 2002

Drakensberg, 5 maart 2002

Alweer een week geleden kwam het verlossende telefoontje van Nicole, de zus
van Michel. Ze was bevallen van een zoon, Toby en beiden maakten (en maken)
het goed. Dat hebben we die avond gepast gevierd met een fles champagne. De
dag daarvoor zijn we met een jeep door het woeste Transkei gereden en hebben
we van een lokale hengelaar een vers gevangen vis gekocht. Ter plekke heeft
hij hem schoongemaakt en hebben wij de vis 's avonds opgepeuterd. Heel
apart. De volgende ochtend kregen we nog bezoek van een aap, die door een
raam naar binnen was gekomen. Vermoedelijk rook hij de overgebleven vis.

Vanuit Transkei zijn we naar Drakensberg gereden, een bergketen (en
wereldberoemd natuurpark) dat een deel van de grens met Lesotho vormt.
Onderweg werden we nog aangehouden door de lokale politie wegens te hard
rijden: 500 rand (50 euro) boete. Met de nodige hints van de politieman
hebben we hem 100 rand gegeven en kwamen we er vanaf met een 'waarschuwing'.

In Drakensberg hebben we de eerste nachten geslapen in een superknus
berghutje, compleet met open haard. Op advies van de zeer gastvrije
eigenaren hebben we nog een schitterende dagtrip naar het bergstaatje
Lesotho gemaakt. Zo is het aantal bezochte landen op acht gekomen.
Vervolgens zijn we naar een ander gebied in Drakensberg gereden, waar we
vijf nachten in een caravan hebben gezeten. Van hieruit zijn we erop uit
getrokken om dagwandelingen te maken en lokale bezienswaardigheden te
bezoeken. We zorgden er wel voor dat we tegen het einde van de middag weer
terug zijn, want dan heb je hier de meest indrukwekkende onweersbuien, met
een hoop bliksems en nog veel meer regen. Voor ons is dat overigens voor het
eerst sinds Nepal dat we regen meemaken. De laatste dag in Drakensberg
hebben we nog een concert van het Drakensberg boys' choir bijgewoond.

De komende week gaan we via Zululand naar Swodwana Bay, de duikbestemming in
Zuid Afrika. Tiana gaat hier haar duikbrevet halen. Dan kan ze wellicht met
minder zenuwen de shark cage dives doen :-)

Onze indrukken:
- Transkei en Drakensberg zijn hele andere gebieden dan de West Cape en
Kaapstad. We zien veel meer zwarte mensen op straat lopen en er wordt veel
meer op straat verkocht.
Zo rond 7 uur in de ochtend lopen er langs de kant van de weg duizenden
zwarte kinderen die op weg naar school zijn. Allemaal in uniform. Als
toeristen zijn wij een bezienswaardigheid voor hen. We zitten de hele tijd
in de auto te zwaaien.

UPDATE 16 MAART 2002
Nelspruit, 16 maart 2002

Via Drakensberg zijn we naar Hluhluwe (spreek uit slu-slu-wee) gegaan, een
dorpje in Zululand. Onderweg zijn we langs een aantal zogenaamde
battlefields gekomen, waar de Nederlanders zij aan zij met de Duitsers
(boeren) hebben gevochten tegen allereerst de Zulu's en daarna de Engelsen.
Heel bijzonder is het Bloed Rivier battlefield, waar in 1838 de boeren de
Zulu's hebben afgeslacht. Bij het daaropgerichte monument is tot 1994 de
overwinning herdacht.

In Zululand hebben we een beeld proberen te krijgen van de rituelen en
gewoontes van de Zulu's. Wist je dat een getrouwde vrouw altijd een hoed
draagt en dat de Zulu's nog een koning (momenteel koning Goodwill) hebben?
Vanuit Hluhluwe hebben we ook een bezoek gebracht aan het oudste gamepark in
Afrika. Daar hebben we eindelijk neushoorns gezien! De white rhino dankt
zijn naam aan zijn wijde bek. Omdat de Engelsen die na de Nederlanders Zuid
Afrika inkwamen 'wijd' niet verstonden, hebben ze er het woord 'white' van
gemaakt. De white rhino is overigens grijs!

Vervolgens zijn we doorgereden naar Sodwana Bay om te gaan duiken. Op de
tweede dag bleek dat Tiana onder water haar oren niet kon klaren, terwijl
dit juist essentieel is bij duiken. Klaren is het in evenwicht brengen van
de druk binnenin de oren met de druk buiten de oren. Bij de dokter bleek dat
er vuil in haar oren zat van de afgelopen zes maanden reizen. Met medicijnen
op zak en het advies om niet meer te duiken was ons duikavontuur snel
teneinde. Gelukkig is Tiana wel geslaagd voor haar theorie-examen. Binnen
een jaar kan ze met dit examen op zak alsnog haar diploma halen.
Uiteindelijk hebben we nog een paar dagen in Santa Lucia doorgebracht.
Lekker een dagje aan het strand, waar Michel zich als een speelbal door de
metershoge golven heeft laten meeslepen.

Het einde van de reis nadert. Deze laatste week staat voornamelijk in het
teken van een bezoek aan Krugerpark. We verheugen ons erop om iedereen weer
te zien en ook om in ons eigen bed te liggen. Aan de andere kant vinden we
het jammer dat aan deze bijzondere tijd een einde komt.

Onze indrukken:
Het lijkt de zwarte bevolking te ontbreken aan een stuk ondernemingsgeest en
bezieling. Het komt op ons allemaal ongeinspireerd en ongeinteresseerd over.
Misschien zijn het de overblijfselen van het apartheidsregime, maar het
staat in schril contrast met de ondernemingsgeest en gastvrijheid die de
blanke Afrikaners en de Indiase mensen aan ons hebben getoond.

Hilversum, 1 april 2002

We zijn al weer een week thuis! Heel vreemd om weer in ons huisje te zijn. Het is wel heerlijk om weer in ons eigen bed te kunnen slapen. Na 6 maanden in bedden van gemiddeld 1,80 meter is het fijn om weer eens met de voeten op het bed te kunnen liggen.

De laatste week van onze reis hebben we doorgebracht in Kruger. Daar zijn we elke ochtend zo rond half vijf (erg vroeg dus) opgestaan om wilde dieren te zien. We hebben veel dieren gezien, behalve luipaarden.Wilde dieren zien is een kwestie van veel geduld en veel geluk. Nadat we op een middag enkele uren hadden rondgereden zonder veel te zien, draaiden we de bocht om en botste we bijna tegen een grote mannetjesolifant aan. Deze schrok waarschijnlijk net zoveel als wij en kwam hard op volle snelheid en met wapperende oren op onze kleine auto afrennen. Snel in de achteruit dus en nog even snel een foto nemen!

Vanuit Kruger zijn we via Klein Drakensberg naar Pretoria gereden. We zaten op een toeristenroute en langs de kant waren veel souvenirstalletjes. Bij een van deze stalletjes zijn we uitgestapt om te genieten van het uitzicht. Al snel kwamen de mensen op ons af. Ze wilden ons brood, onze schoenen, handdoeken, kortom alles wat we in onze auto hadden liggen. We hebben een aantal kleren en levensmiddelen geruild voor souvenirs. Waar we mensen al niet blij mee konden maken!

Op de laatste dag hebben we onze auto ingeleverd op het vliegveld en gewacht tot 's avonds 12 uur, want toen vertrok ons vliegtuig, keurig op tijd, naar Amsterdam. 's Ochtends om half tien kwamen we aan. Gek om weer terug te zijn.

Afgelopen week hebben we ons huis weer helemaal op orde gebracht en meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om flink op te ruimen. Alle foto's hebben we laten ontwikkelen en afdrukken. Van de 2500 foto's hebben we 700 mooie foto's geselecteerd. Een aantal foto's zetten we op deze site.

Morgen weer aan het werk.....................

 Top van Zuidelijk Afrika       Top van gehele pagina